An entry point to the written heritage of the Middle Ages and the Renaissance in Western Europe, from the 8th to the 18th century.
A search engine of interoperable digitized manuscripts and rare books
Collaborative platform to manage and publish Biblissima authority data
Help for reading and learning classical languages, XML editing tools and environments
Expertise service around IIIF standards
Biblissima authority file: https://data.biblissima.fr/entity/Q84881
IIIF manifest
Digitisation:
Parch., XVe s. (a. 1422), IV + 126 ff. + 2 ff. blancs, 300 X 220 mm. Au f. 1 bordure de tiges d’or ornées de guirlandes de couleur à petits feuillages, et miniature représentant 5 personnages: «Cotta, Scevola, Crassus, Antonius, Sulpicius», assis dans un pré sous un arbre: «platanus» et à droite «Cicero» écrivant, près d’une ville: «Tusculum», en bas le blason encadré de guirlandes. Initiales enluminées avec guirlandes en marge, celles des f. 72 et 93 contiennent un personnage écrivant.
Data Source: Persée - DER-IRHT, XXI
f. 1-126 v°: Cicero, Opera (ms. O des éditions).
f. 1-71 v°: De oratore (famille des integri).
f. 72-92 v°: Orator (famille des integri).
f. 93-124: Brutus.
à la fin: «M. Tullii Ciceronis de Oratore Orator Brutus libri feliciter expliciunt...».
f. 124 v°-126 v° (add.): De optimo genere oratorum.
pas de titre.
Origine: italienne, lombarde d’après l’écriture et la décoration qui rappelle le style de Pietro de Pavie (cf. E. Pellegrin, op. cit. infra). Les f. 1-124 ont été copiés en 1422 d’après la date inscrite d’une fine écriture au bas du f. 124: «MCCCC XXII die penultimo nouembris in sero finit», probablement d’après la copie faite par Gasparino Barzizza du vieux manuscrit de Lodi découvert par Gerardo Landriani. Les f. 124 v°-126 v° sont d’une écriture humanistique ronde peut-être un peu plus récente.
Possesseurs: Francesco Bossi de Milan, évêque de Corne († à Bâle en 1435), pour lequel le manuscrit a été copié et dont les armes: de gueules au bœuf passant d’argent au chef d’argent chargé d’une mitre entre 2 clefs en sautoir et une crosse d’argent, sont peintes au bas du f. 1, d’après la longue note qui suit la souscription du f. 124. Celle-ci précise que le manuscrit a été corrigé à Pavie en 1425 sur le vieux manuscrit de Lodi par Antonio et Simone Bossi et par Francesco degli Ardizzi de Vigevano, copiste de la note: «... expliciunt qui sunt reuerendissimi in Christo patris et domini domini Franc‹isci› Bossii Mediolanensis, Episcopi Cumani ac Comitis iurisque utrius doctoris, uirique grauissimi et pacatissimi, domini Anthonii Bossii filii ducalis consiliarii et Quęstoris. Qui tres oratorii libri correcti auscultati collecti emendati conformati et iustificati fuerunt cum codice illo uetustissimo et ipsa intuitione religionem quandam mentibus hominum inferente quem r̅. p̅. et d̅. d̅. Gerar‹dus› Landr‹ianus› Episcopus Laudensis et Comes in archiuio ecclesiȩ suȩ repperit litterarum cupidior, per Antonium Iohannis, Simonem Petri Bossios et me Franc‹iscum› Vigleuium de Ardiciis quanuis [sic] cursim MCCCCXXV die XXVI aprilis Indictione tercia in ciuitate Papię studiorum matre. Non inueni plura in perueteri codice, fortunę quidem iniquitas id totum si tamen quiddam erat recidit. Eo tamen urgeor quod ista dicendi diuinitas multos annos obliuiosa et inculta sic irreligiose prostitit. Ni quidem fuisset dicti pręsulis Laudensis solers bene dicendi studium uigilantiaque industris iterum diuino careremus hoc munere (uide quęso priscorum incuriam) cuius inuentione quamplurimum famę et perhennitatis sortitus est. Sed idem Cumanus aut paris est glorię uel non minoris felicitatis propterea quod primum ueterem et superiorem codicem non sat a plerisque legibilem ob antiquarum litterarum effigiem stilumque incognitum in latinas et explicatas bene litteras studioseque interpunctas summa diligentia renouauit». (éd. par Châtelain, op. cit. infra, Heerdegen, op. cit. infra, p. xvi-xvii et Sabbadini, op. cit. infra, 1914, p. 127-128); un possesseur inconnu dont le timbre rond est imprimé au f. IV: cœur contenant les initiales «K. C.» et surmonté d’une croix à deux branches; le cardinal P. Ottoboni (cote de Bianchini: S. 7. 22).
Data Source: Biblissima
RDF exports to come…
You can view and manipulate this document directly on this site, compare it to others using the Mirador viewer, or drag and drop this icon into the IIIF viewer of your choice. Read more about IIIF